Elektrownia

Sesja treningowa #1: Hologramy

Mimo młodego wieku ostatnio miał sporo na głowie, co za tym idzie brakowało mu czasu dla siebie. Po spotkaniu ze smokami jednak trochę sie opamiętał, dlatego rezygnując dzisiaj ze spotkania w gangu przyszedł tutaj. To miejsce i tak nie cieszyło się zbytnią poprawnościowa,a właśnie potrzebował chwili dla siebie. dłuższej chwili....

Wziął ze sobą zwykły ekwipunek do treningu: woda, kilka batonów proteinowych, smartfon z bogata biblioteką. Powiesił plecak na jednym z drzew i zaczął zabawę. na początek stworzył jednego klona, nie był najlepszy,ale był. Ocenił stan odwirowania szczegółu: niestety widać było parę niedoskonałości. Chociażby inny układ tęczówek czy mniejszy wzrost. No ale co się spodziewać po niedawnym odkryciu mocy? Gdy już wstępnie ocenił hologram skupił się na poruszaniu nim. Robił przysiady i inne pajacyki przez około 5 minut celowo zmieniając tempo. Gdy już dopadła go zadyszka skupił się na ustaleniu maksymalnego zasięgu dla swojej mocy. Gdy hologram przestał odpowiednio reagować i zniknął wrócił do plecaka, zanotował co trzeba i powtórzył czynność.
Przez następny kwadrans skupił się tylko i wyłącznie na dopracowaniu szczegółów wyglądu, tak by hologram był identyczny względem jego samego. Gdy coś poszło nie tak po prostu go kasował i wytwarzał nowego. Czasem wytworzył dwa, ale szybko zauważył,że nie są aż tak dokładne i szybciej się męczył. Po 15 minutach zrobił sobie małą przerwę.Potem kontynuował dalej starając się zrozumieć podstawy działania tej mocy.
Po 40 minutach przeszedł do etapu kontroli nad hologramem. Tym razem niezwracań już uwagi na dokładny wygląd. Starał się wykonywać hologramami coraz bardziej skomplikowane ruchy od prostych podskoków do rozłożenia karabinu. Szybko się jednak przekonał, że hologramy nie są materialne toteż ograniczył się do podniesienia gałązki lub zerwania listka z drzewa, co okazało się być trudniejsze ni oczekiwał.
Po jakiś 2 godzinach od rozpoczęcia treningu znowu zrobił sobie przerwę. Zmaterializowanie chociażby palców na dłoni hologramu pochłonęło mu dość spore zasoby koncentracji i energii. Gdy już przerwa na reklamę minęła za cel obrał sobie przywołanie hologramu jak najszybciej zachowując przy tym jak najdokładniejsze odzwierciedlenie szczegółów. Kontynuował to ćwiczenie w zasadzie dotąd aż sam się nie zmęczył na tyle,że nie był w stanie utrzymać ostatniego klona dłużnej jak kilka sekund. Gdy juz odsapnął wrócił do domu .

Na szczęście praca to nie wszystko i miedzy akcjami w terenie, czy nadzorowaniu innych spraw, udało mu się znaleźć chwilę wolnego. Mise namierzył przypadkiem, co prawda wiedział o jej obecności w mieście, ale nie szukał jej jakoś specjalnie. Udało mu się skontaktować z kobietą, wysłał jej zwyczajnego SMSa . Liczył na to, że się pojawi, nawet jeżeli nie była chętna na trening to chciał by rozwinęła rinengana. może nie do mistrzowskiego poziomu, ale też wolał by nie pozabijała wszystkich wokoło. Tym razem dla odmiany założył [You must be registered and logged in to see this link.]. Na lewym oku miał widoczny rinengan lecz na razie nie korzystał z sharingana, wieę jego prawe wyglądało normalnie. Zaczęło jednak przelotnie kropić, wiec pokusił się tez o założenie kapturka. tak przygotowany oparł się plecami o najbliższą brzozę, założył ręce na piersi i czekał w lekko zgarbionej pozycji.

Misa wracała właśnie z próby do koncertu, gdy otrzymała dziwny, niewiele mówiący jej głowie SMS. Nie miała pojęcia, jak się do niego odnieść i co z nim zrobić. Co prawda rinnegan był dla widoku spiralnym okiem, ale Amane była zbyt głupia, by to skojarzyć. No i tak naprawdę nie korzystała z tej mocy. Ba, nawet nie wiedziała, że ją miała. Przeszczepienie oczu uznała za operację konieczna, by mogła dalej widzieć. Nie wiedziała, że miała drugie dno. Głębokie, dziwne i niepewne dno.
- Spiralnych oczach? - Powtórzyła to stwierdzenie.
- Jakich oczach? - Jedna z tancerek zerknęła na nią z pobłażliwością.
- Nie ważne. - Dziewczyna cicho się zaśmiała, chowając telefon do kieszeni. - Dzięki za dzisiaj, oby tak dalej! - Pomachała na pożegnanie.
Truchtem skierowała się do wymienionego w tej tajemniczej wiadomości miejsca. Tuż przed elektrownią trochę zwolniła. Nie podobało jej się to wszystko, do tego obawiała się, czy nie jest to próba porwania pod z deczka primaaprilisowym pretekstem. Wolno rozejrzała się po otoczeniu, czując jak przebiegają ją ciarki.
- Hop hop?! - Ponieważ nie zauważyła nadawcy, zaczęła nawoływać.

To miejsce było dobre na trening... no prawie. Najwyżej jakaś dzielnica zostanie bez prądu! Wypadki przy pracy sie przecież zdarzają! Kiedy Misa się odezwała wychylił się zza drzew i pomachał jej. Przy niej najlepiej jak będzie odgrywał idiotę
-Ahooooj! - zawołał podekscytowanym głosem- Ooola na żywo wyglądasz jeszcze ładniej niż w tv! - rzucił jej komplement na powitanie. nie chciał by czuła się zagrożona. nawet jak była typowa blondynką nie chciał jej krzywdzić, a nawet pomóc. Miał wiedze na temat Rinengana jaka zapewne nikt spoza jego klanu nie posiada. A wolał by opanowała chociaż w połowię swoją moc, zbyt potężna broń w nieodpowiednich rekach tez była niebezpieczna. A i zbyt wielkie afery też nie były wskazane.
-Nie musisz sie mnie bać. Widzisz twoje oczka są wyjątkowe i masz trochę niebezpieczna moc. Jeśli wymknie Ci się spod kontroli możesz nawet zabić swoich bliskich - zaczął drapiac się jedną ręką po głowie udając niepewność.

- Jak chcesz autograf na płycie, za tydzień będzie spotkanie w tutejszym teatrze. Może nawet zdjęcie sobie zrobimy! - Będąc wierną swemu ukochanemu, co jest alogiczne i ciut zakrawa o syndrom sztokholmski, skomentowała komplement o wyglądzie.
Tak, na pierwszy rzut oka Misa pomyślała, że jego powitanie to po prostu prośba o podpis na czymś tam. Opcjonalnie z gratisem w postaci zdjęcia lub plakatu. Już chciała się pożegnać i po prostu opuścić to miejsce. Ba, może nawet kompletnie zignorować go i nawet specjalnie nie wypatrywać na wspomnianej imprezie. Odsunęła się od niego o kilka kroków i już nawet miała przyspieszyć kroku, jak usłyszała jego kolejne słowa.
- Co?! Nie chcę, by coś się stało L'owi! - Niemal natychmiast odwróciła się w stronę rozmówcy, a w jej oczach grała nuta strachu.

Zdjęcie z Misą? W sumie czemu nie! Skoro juz go zaprasza to chętnie skorzysta, rozrywki nigdy za wiele!
- Bardzo chętnie! - zgodził się, chociaż mu na tym jakoś specjalnie nie zależało. Chociaż zawsze to dobra pamiątka i pretekst do irytowania innych. L`a? Trochę sie zdziwił, coś tam słyszał o nim, zwłaszcza zapadła mu w pamięć konfrontacja literki L z literką K, ale nie śledził tej sprawy na bieżąco. Teraz to rozbudziła jego ciekawość, będzie musiał zobaczyć go na żywo! Nigdy nie wiadomo kiedy jaki as w rękawie się przyda.
- Właśnie dlatego tu jestem! Jesteś sławna i miałabyś kłopoty gdyby coś się stało na koncercie. Też mam rinengana i mogę ci pomóc. Tym bardziej że sam miałem spore przeboje by go opanował, zrównałem taką jedną wioskę z ziemią. a mam tylko jednego! - Dobra to nie on przerobił wioskę na krater, ale to też był rinengan. Widać nawet Pain miewa zły humor. Ale może jej nakreślił z czym ma do czynienia...

- To jesteśmy umówieni! - Ucieszyła się blondynka.
Potem wysłuchała jego słów, na temat wyjątkowego typu oczu, które oboje jego zdaniem posiadają. Patrzyła na niego z pewną dozą podejrzliwości, ale i może gdzieś tam dziecinnego zaufania się można w jej oczach doszukiwać. Amane jest wieczną dziewczynką, która czasem jest ufna w swej podejrzliwości i niepewna w swojej odwadze, jeśli chodzi o relacje między ludźmi. Taka mieszanina była więc u niej normalna. Przez chwilę się zamyśliła nad nazwą, którą wspomniał w trakcie tego krótkiego wykładu. Próbowała sobie przypomnieć, czy gdzieś nie słyszała tej nazwy. Pewnie słyszała, ale już nie potrafiła przytoczyć, co to tak właściwie by było. Po raz kolejny wygrał kolor włosów.
- Rinne...co? - Oczekiwała wyjaśnień ze strony rozmówcy.

No tak typowa blondynka. Zastanawiał się jak jej to ująć i uznał,ze najlepiej podejść do niej jak do dziecka. Klapnął sobie po turecku na trawce, nie przeszkadzało mu to,że kropi i ziemia jest wilgotna. Bywał w gorszym terenie i nie odchorowywał, niemniej był wytrenowany.
- Rinengan - zaczął podkreślając każdą literkę - To unikatowa moc o potężnym działaniu. Poza Tobą znam tylko jedną osobę która posiada rinengana, a trochę zwiedziłem świata.- Wygrzebał latarkę z kieszeni i przyświecił sobie pod kątem na oko.Nie chciał się oślepiać nawet na chwilę. Misa mogła zobaczyć fioletową gałkę oczną ze spiralnym wzorem.
- Tak wygląda gdy jest aktywny. Wzór na masce trochę go przypomina. Ma dwie ścieżki rozwoju. Pierwsza to władanie wszystkimi sześcioma żywiołami: Wiatrem, wodą, ogniem, błyskawicą, ziemią. A gdy je opanujesz odblokujesz Yin i Yang co jest wyższą sztuką jazdy.
Mówił wolniej jednocześnie prezentując każdy z żywiołów. Przy wietrze zdmuchnął kilka liści z drzewa, ogniem wysuszył sobie ziemię pod tyłkiem, kapiący deszcz zebrał w większą kulkę wody, na ręce pokazał kilka iskier a ziemię na której siedział trochę wypiętrzył. Nie zaprezentował tylko ostatniego. Uznał to po prostu za zbędne.
- Ale żywioły są dość oklepane. O wiele ciekawsze jest droga sześciu ścieżek bólu, bo tego nikt nie podrobi!

- Właśnie. Czemu nosisz maskę? - Misę bardziej zainteresowało to, niż sam opis mocy, którą do jakiegoś planu i pewnie, otrzymała pokrętnie od rozmówcy.
Jedną połową mózgu zastanawiając się, czemu rozmówca chowa twarz za kawałkiem bodajże plastyku, wpatrywała się w niego z dziecinnym zainteresowaniem w oczach. Druga część jej i tak nie za dużej inteligencji z uwagą słuchała tego, co mówił Tobi. Tak naprawdę nic nie rozumiała z jego wypowiedzi. Przechyliła głowę, spoglądając na jego zmienione oko. Coś jej wygląd mówił, chyba nawet w swoim odbiciu czasem taki widziała, ale nie za wiele potrafiła wywnioskować. Ożywiła się na słowa o sześciu ścieżkach.
- Będzie boleć?! - Dokładnie tak zrozumiała słowa o sześciu ścieżkach. - Sześć razy?! - Jej mózg tak to właśnie przetworzył, że jest tego bólu sześć ścieżek. - Czy na sześć sposobów? - Na jej twarzy widać było zamyślenie.

To prawda Tobi sam jej wszczepił te urocze oczka, ale to temat na idnną opowieść. Rozłożył bezradni ręce.
- No wiesz Kira i te sprawy, muszę dbać o siebie! - zawołał. w końcu maska zapewniała bezpieczeństwo, zwłaszcza w mieście naszpikowanym elektronikom i kamerami. Kiedy zapytała się o to jak bardzo będzie boleć zamrugał swoimi oczami w niedowierzaniu.
- He? - wyrwało mu sie z gardła jakby chciał sie upewnić czy misa rzeczywiście jest prawdziwą blondynką.kiedy dotarło do niego, że tak [You must be registered and logged in to see this link.] i złapał się za głowę. nauczenie jej czegokolwiek będzie zakrawało o mission imposible!
- Nie Ciebie ma boleć a Twojego przeciwnika! - niemal krzyknął - na przykład tak!
Niemal od razu przywołał posąg [You must be registered and logged in to see this link.] używając jednej ze ścieżek. Misa mogła go zobaczyć w całej okazałości, a mały nie był.
-Jak ktoś cie wkurzy możesz go użyć do wykrycia kłamstwa, ale jak mówiłem techniki są niebezpieczne i niestety kłamca może nie przeżyć. No i gdyby ktoś tu był tylko Ty byś go widziała, inni odbili by się tylko od niewidzialnej ściany - wyjaśnił obserwując jej reakcje. Oczywiscie nie zamierzał tego na niej używać, chociaż może... Może by naprawił jej IQ

- Ale Kira się spalił... - Misa popukała się palcem po brodzie.
Coś jej świtało, że faktycznie tak było. Chyba, z tego co jej głowa podsuwała podświadomości, widziała to na własne oczy. Nawet oczopląsu wtedy najpewniej dostała: widziała dwóch L'ów, co było dziwne. Kiedy Tobi zareagował, jak widać jego zdaniem zareagować musiał, cofnęła się z przerażeniem widocznym w oczach. Strach w jej spojrzeniu był lepiej widoczny, gdy znikąd pojawiła się wielka... rzeźba?, na środku terenu.
- Co to do diabła jest? - Zmierzyła posąg wzrokiem. - Tego się nie da nie zauważyć! - Zerknęła na Tobiego jak na idiotę.
Ponownie: bardziej interesowało ją to, jak wygląda i to jakim cudem inni tego nie zauważyli, niż samo działanie tego jakże uroczego posągu. Poza tym, nie do końca nawet wiedziała, jak on to przyzwał i skąd to się wzięło w środku lasu. Była zbyt pochłonięta szukaniem drogi ucieczki z tego miejsca.

Kira is dead? Dobrze wiedzieć, ale i tak maskę zostawia. Lubi ja i dodaje mu +10 do bycia zajebistym! Niemniej kiedy już się zatrzymała wdrapał się na posąg i usiadł sobie po turecku. Sadząc po jej reakcji lepiej będzie jak zacznie od początku. Nie miał ochoty jej ganiać po całym mieście.
- Skoro już go przywołałem nie będę kłamał. A to - poklepał posąg po czubku głowy- nazywa się królem piekła Taka tam duża maszynka reperująca.  A teraz posłuchaj mnie uważnie b mam Ci coś ważnego do powiedzenia - na wszelki wypadek stworzył za nią lekko wygięty mur z ziemi wysoki na jakieś 3 metry. Chociaż na upartego spokojnie by go ominęła z boku,bo nie był zbyt szeroki. Na samym środku widniał symbol sharingana z 3 "łezkami"
- Jestem posiadaczem limitowanej zdolności, które są przekazywane tylko wewnątrz konkretnych klanów. Rinengan jest jedną z takich zdolności. Gdybym nie stracił oka mógłbym go przebudzić w naturalny sposób, lecz Twoja rodzina nie posiadała limitu. Nie zastanawiałaś się nigdy czemu po operacji dochodziłaś do siebie tydzień, a nie 2 dni? - zapytał.
Znał szczegóły jej operacji. Powinna odpoczywać dobę z bandażami na oczach, lecz po 24h powinna ponownie zacząć widzieć. co najwyżej lekarze powinni się ograniczyć do jakiś środków przeciwbólowych. Wiedział jednak,że po jego prezencie rekonwalescencja przebiegnie dłużej.