Mglista zatoka

Naturalna bariera wysokich gór nie pozwala przemieszczać się masom powietrza. Niskie ciśnienie oraz wysoka wilgotność stwarzają idealne warunki do kondensacji pary wodnej, co w rezultacie otula  zasłoną niemal całą zatokę. Kilka wieków temu pewien władca szybko dostrzegł zalety tego miejsca stawiając na skalnej wysepce swój zamek. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę, bowiem mało kto odważył sie tu wpływać. Jednak z biegiem czasu  to swoiste miejsce zaczęło przyciągać różnych śmiałków, desperatów cy uciekinierów. Rok za rokiem próbowali oni przebyć  tajemnicze tereny, lecz słuch często po nich ginął. Dzisiaj wraki ich statków czy to morskich czy powietrznych są ponurą pamiątką i przypomnieniem,że z naturą się nie zadziera.


Zatoka niemal wiecznie okryta jest mgłą. Jedynie różno kolorowe światła majaczą we mgle niczym duchy. Najgęstsza mgła jest zawsze o świcie i o zmierzchu,zasłonę można niemal kroić nożem. Mgła opada tylko podczas specyficznych warunków atmosferycznych, które na szczęście da się przewidzieć kilka dni wcześniej. Klarowny widok nie zdarza się jednak częściej niż 3-4 razy do roku. Miejscowi mieszkańcy jak i stworzenia bazują przede wszystkim na dźwięku, przydatna jest tu też echolokacja.
Tereny osnute mgłą są niebezpieczne z dwóch powodów. Przede wszystkim  zasłona chmur utrudnia nawigacje. Bez odpowiednich umiejętności, znajomości terenu czy odpowiednich urządzeń bardzo łatwo można sęe rozbić o skały lub wraki poprzedników. Zatoka przyciąga też nie tylko piratów, ale też cmentarne hieny, które grzebią we wrakach z nadzieją na znalezienie i sprzedanie cennego znaleziska. Trudno jednak zaprzeczyć urokowi tego miejsca, przynajmniej z daleka.
Jeżeli już z jakiegoś powodu trzeba przebyć te tereny warto wynająć przewodnika. Nawet wygórowana cena jest mniejszym kosztem niż utrata statku czy życia.