Bar & Girl

- Poproszę ciemną cherbatę
Poprosił i usiadł przy oknie
-A i z lodem, i pare ciastek z czekoladom
-ile płace?
Zapytał się spokojnie nie pokazując żalu po tym co się stało pół godziny temu
-Dziękuję !

Santiago uciekał okrężną drogą przed żoną. Nie to, że jej wcale nie kochał. Jakby nie kochał w sposób jakikolwiek, wyperswadowałby rodzinie z głowy to, że ma się z nią ożenić. No dobrze, najpewniej by nie dał rady tego wybić im z głów, a teraz jeszcze doszło do tego narzekanie, że pora już na dzieci. No nie do końca mógł sobie na to pozwolić. Nie, kiedy ciągle jest coś do zrobienia. No i raczej nie ufał swoim pracownikom, by w razie czego zająć się na jedną czy dwie chwile małym smoczkiem.
- Rum poproszę. - Zamówił napitek, siadając za barem.

- Ale dobre
Zajadał sie ciastkami
-Bardzo dobre
Gdy zauważył mężczyznę który zamawiał rum
-Ciekawe jak smakuje rum
-Dziękuję!
chłopak wyszedł z baru, a przy okacji krzykną do kelnerki
-Zadzwoń !!!

Kobieta minęła sie z jakimś Azjatą, który mało co na nią nie wpadł w drzwiach. Pokiwała tylko w niedowierzaniu głową i weszła do środka, zero kultury, nawet przepraszam nie powie! Rozejrzała się. wnętrze było klimatyczne, i co ważniejsze cieplej jak na zewnątrz, ale nie do końca przypasowała jej muzyka. Namierzyła wzrokiem znajomą twarz i przystanęła obok.
- To miejsce nie pasuje do Twojego gustu, czyżby cos Cie trapiło ?- zapytała z przeuroczym uśmiechem na twarzy. Nie miała mu za złe,że wyszedł z domu i popija alkohol. Oboje mieli sporo obowiązków na głowie, upierdliwą rodzinę, byli też dorośli. Każdy odpowiadał za siebie, nikt nikogo nie trzymał na łańcuchu... może pomijając pare niewolników w siedzibie zakonu.

Azjata, który siedział gdzieś niedaleko, zapytał się jak smakuje rum. W porównaniu do wieku smoka, mutant był małym dzieckiem, więc był przeciwny choćby dania na spróbowanie, ale nawet nie zdążył tego skomentować. Skośnooki szybko wybiegł z baru, co sprawiło że cicho parsknął śmiechem. Szybko spoważniał, bo zauważył że chłopak minął się z kimś, kogo zna wprost doskonale.
- Tak, a owe utrapienie właśnie zjawiło się tuż przed moimi oczami. - Santiago beznamiętnym tonem powitał się z żoną.

Zahra nawet nie porównywała ich do rodowitych słabych mieszkańców planety, którzy dostali moce tylko przez swoja głupotę. w jej oczach ludzie nie byli jeszcze gotowi na kolejny poziom w rozwoju. Byli jak dzieci, co zresztą potwierdzała ich domowa wojna i doprowadzenie swojej rasy do zagłady. Chociaż z drugiej strony ich rasa miała podobny epizod....
-Też miło cie widzieć. Cóż może to cie trochę rozweseli - postawiła na ladzie worek z paroma złotymi monetami.
Sama miała też ciężki dzień, dlatego tym bardziej nie miała ochoty gonić Santiago do domu. Tu tez zawsze mogą porozmawiać o swoich sprawach, przynajmniej o tych bardziej oficjalnych.
-Poproszę to samo - zwróciła się do barmana

Kiedy Zahra podsunęła pełny woreczek ze złotymi monetami, zerknął na niego z pewną dozą podejrzliwości w oczach. Szybko zerknął do środka, by mniej więcej choćby przeliczyć, ile tutaj tego jest.
- Chyba nie chcę wiedzieć, skąd to masz... - Skomentował z cichym westchnieniem, zerkając na żonę kątem oka.
Pieniądze zawsze się przydadzą, zwłaszcza jeśli są w czystym złocie. Nie mógł więc narzekać, muszą tylko pamiętać by to zabrać, acz jak zostawią to też niewielka strata, a ktoś będzie miał fundusze na jedzenie czy dom.
- Długo mnie szukałaś? - Spojrzał na nią pytająco.

Uśmiechnęła się pod nosem na widok jego reakcji, na oko ten woreczek był swoje wart. Niemniej oni nie mogli narzekać na brak funduszy, pochodzili z dość szlachetnej rodziny i obcowanie w luksusie nie było im obce. Bardziej chciała nauczyć chłopaka ostrożności. Wymownie wskazała na drzwi wyjściowe
- Oj tam, zabrałam to chłopakowi z którym się minęłam - odparła spokojnie.  Okazja czyni złodzieja, a on nie był ostrożny. Ale to juz nie jej problem. Bardziej ją intrygowało w jaki sposób młodzik wszedł w posiadanie czystego złota
-Od jakieś godziny, zdążyłam zerknąć do korku barów i pubów w okolicy. - dodała. - Następnym razem daj znać, że znikasz na dwa dni albo lepiej. - odebrała swoją szklaneczkę z rumem.

- Ten chłopak - wskazał na drzwi do baru - miał przy sobie dobre półtorej tysiąca monet z prawdziwego złota?! - Ta wiadomość mocniej zdziwiła smoka, który nie wiedział, jak miałby się do tej informacji ustosunkować.
Teoretycznie nic nie powinno go już zdziwić, ale jednak co rusz świat chce mu pokazać, jak bardzo w tym się może pomylić. To jednak sprawiało, że długie życie nie jest aż tak nudne i monotonne. Może więc i lepiej, jak czasem trafią się takie smaczki i ewenementy?
Kiedy powiedziała, że szuka go od dobrej godziny i odwiedziła kilka barów, westchnął cicho. Wsunął stopę za nogę krzesła, na którym siedziała Zahra, przysunął jest bliżej, a potem otulił ją ramieniem.
- Dobrze. - Potaknął na jej prośbę. - Dam znać.

- Yhm - przytaknęła próbując nie roześmiać się na jego reakcję. - Bardziej mnie zastanawia komu to gwizdnął. No chyba że dzisiejsze nastolatki są bogate i to jest standard. No cóż jego strata - odparła. Obdarzyła go jeszcze ciepłym uśmiechem i upiła łyk swojego rumu.
-Nie taki zły ten trunek. jak minęło Ci spotkanie ? - minusem wysokiej pozycji w zakonie były liczne i niekiedy nudne obowiązki. Z drugiej strony Zahra musiała sie użerać przez kilka godzin ze swoją rodzinką. Powinna mieć wolną rękę, a w praktyce każdy naciskał na swój sposób.

- Myślę, że lepiej zrobimy, jak nie będziemy wnikać w pochodzenie tych monet... - Smok cicho westchnął, kręcąc w niedowierzaniu głową.
Kiedy uroczo się uśmiechnęła, sam się uśmiechnął. Lubił jej uśmiech, nawet jak często czaiło się w nim wyzwanie i swoista groźba. Nim upiła łyka ze szklanicy, stuknął się z nią szkłem i sam poszedł w jej ślady.
- Poza tym, że prawie usnąłem, niczego nowego się nie dowiedziałem. Wciąż badają ostatnio znaleziony artefakt, a grupa smoków tropi kolejny, trzymając się naszych przyjaciół. - Mówiąc przyjaciół miał rzecz jasna na myśli przeciwną stronę odwiecznego konfliktu. - A co u mamy i papy? - Odbił pałeczkę, zerkając na nią pytająco.