Klify

Ostatnie wydarzenia w domu kuzynów bardzo wpłynęły na Annę. Czuła, że znacznie trudniej jest opanować jej emocje, ze łatwiej traci koncentrację i gorzej sobie radzi ze standardowymi czynnościami. Chociaż jej praca nie była obowiązkowa, lubiła i chciała ją wykonywać. Poprosiła wiec swojego nauczyciela o poradę, ten jednak dostrzegł większy problem udał się po poradę do mistrzyni. Kobieta zdecydowała o swoistym rytuale przejścia, lub też oczyszczenia, który mógł pomóc Annie, a zarazem był dla niej sporym wyzwaniem. Dostała wiec czas do namysłu, wykorzystała go miedzy innymi na rozmowę ze swoja przyjaciółką. W końcu po kilku dniach obie zdecydowały się przejść to razem, gdyż obie mogą wiele zyskać.
Tego dnia rankiem najpierw udały się do białej świątyni, gdzie jeden z jej kapłanów po prostu na swój sposób pobłogosławił dziewczyny,by im się udało. Tam tez zostawiły swoje komórki, oraz inne przedmioty, jak chociażby klucze z zaklętymi duchami czy swoje korale. Co ciekawe chętnie w tym wszystkim wzięli udział jej kochani kuzyni, a Noel jeszcze chętniej przystał na pomoc w ich treningu. Potem cała piątkę: dziewczyny wraz z mistrzynią, oraz bracia udali się do kryształowej jaskini ukrytej pod klifami. Dziewczyny miały ze sobą tylko niezbędny ekwipunek na kilka dni, ponieważ nie przewidywały szybkiego powrotu do domu. Było to miejsce nie tylko spokojne i odosobnione, ale przepiękne i nasycone subtelną energią. Ulokowały się nieco wyżej na jednej ze skał, by uniknąć zbędnej niespodzianki podczas przypływu. Noel w tym czasie zajął się produkcją lodu potrzebnego do treningu, a Larin jeszcze chwilę rozmawiał z Anna by jakoś podtrzymać ją na duchu.
-To nie będzie łatwe - westchnęła Anna spoglądając na rosnącą górę lodowych kostek. Przywykła do wygód, a nie surowego survivalu gdzieś na odludziu.

Samara odebrała telefon od przyjaciółki. Ich rozmowa trwała długo; musiały przedyskutować dosłownie każde za i przeciw, na różne możliwe sposoby. Nie była to przecież prosta decyzja, a na dokładkę mogły ryzykować zdrowiem, a może nawet i życiem, jeśli nie miałyby kogoś, kto będzie nad tym czuwał.
Kiedy nadszedł ten dzień, z wyraźną niechęcią zostawiła zarówno telefon jak i odtwarzacz muzyki w świątyni. Nie lubiła się rozstawać z nowoczesną technologią, ale tym razem nie miała wyjścia. Zostawiła też wszelkie swoje pomoce do pracy, a potem razem z mistrzynią i kuzynami Anny, no i oczywiście z samą Anną, ruszyły na upatrzone miejsce.
Wspięła się za Anną na skaliste podwyższenie. Nie chciały aż tak się moczyć. Do tego przypływ mógł je zdekoncentrować, a to z kolei by kazało im zaczynać całą sesję od początku, a to by było tak trochę nie fajne. Nie chciała marznąć zbyt długo. A w każdym razie nie dłużej, niż to konieczne do pierwszego etapu treningu.
- Obyśmy nie zamarzły żywcem... - Samara nieufnie spojrzała na ilość wyprodukowanego lodu przez Near'a, który jak nigdy był aż nazbyt radosny.

Faktem było, że Noel ucieszył się jak dziecko na gwiazdkę, gdy dowiedział się jaka byłaby jego rola w tym etapie treningu dwójki itako. Niemal natychmiast się zgodził na pomoc. Może przy okazji swoją kriokinezę potrenuje, no i zawsze może w tym czasie jakoś umilić życie kuzynce. Dobrze, nie umili im życia. Zbyt cenił sobie własne, by ryzykować zemsty dwóch wkurzonych medium, które najpewniej będą miały do dyspozycji nie za fajne duchy, o potężnej mocy, której wolałby na swojej skórze nie próbować.
W umówiony dzień ruszył z nimi do wybranego przez dziewczyny miejsca. Rozejrzał się, by jako tako ocenić, na czym może pracować. Miejsce było idealne. Samo w sobie było tu całkiem chłodno, więc to trochę ułatwiało. Spojrzał na rozmawiającą czwórkę, a potem pod nosem zaczął nucić "Mam tę moc", bo umiejętności zobowiązują, zaczął tworzyć trochę lodu, poza kostkami tworząc konstrukcję którą można wykorzystać jako wodospad, tudzież inny prysznic, z zamkniętym obiegiem wody.

Takze nieufnie spoglądała na lodowe konstrukcje jakie stworzył jej kuzyn. Wolała by już sie przytulić do Larina, ten przynajmniej wytwarzał ciepły,kojący ogień... Potem spojrzała jeszcze na mistrzynię i westchnęła cicho. Miała nadzieje, że nie będą musiały tego powtarzać. Tyle było dobrego,ze nad ich zdrowiem czuwała starsza i doświadczona kobieta, która w razie czego miała interweniować, lub podpowiadać to i owo. gdy dała znak, wzięła kilka kostek lodu w dłoń, były oczywiście mokre i zimne. Niezbyt chętnie przysypała je do woreczka i spojrzała na niego spod byka. Potem równie niezbyt chętnie położyła go sobie na stopach, a kolejną garścią kostek zaczęła sobie muskać skórę. Chciała się powoli przyzwyczaić do zimna, ale widać było,ze taki etap wcale a wcale nie był jej na rękę. Z drugiej strony zdawała sobie sprawę, ze kiedy temperatura ciała obniży się do jakieś wartosci, obie czeka trans i inna medytacja z intencja oczyszczania.