Planety i wymiary

Planety istnieją na płaszczyźnie materialnej. Fauna, flora oraz wszystko to co zostaje zbudowane przez czyjeś kończyny. Wszystkie doświadczenia są odbierane przez zmysły jakimi dysponuje dany osobnik.
Każda z planet to osobny świat. Można wyróżnić kilka ich typów: pustynne, wodne, gazowe, wulkaniczne, mieszane, gęste nieprzenikniona roślinność, lub rzadkie jej połacie. Czasami planety są w całości lub w większej części  są sztucznymi tworami opartymi na technologi. Ich wielkość, ciążenie, długość doby czy skład atmosfery jest niepowtarzalny dla każdej z nich.
Planety krążą wokół słońca bądź słońc, często towarzyszą im również księżyce.
Na planety można dostać sie poprzez statki kosmiczne, lub przez portale, jeżeli cywilizacja danej planety lub układu planet jest wystarczająco zaawansowana.
Istoty niematerialne nie są w stanie oddziaływać na świat materialny w większym stopniu. Ponad to przebywanie na powierzchni danej planety wysysa z nich energię co może doprowadzić do ich unicestwienia, dlatego przy dłuższych wizytach muszą posiadać one ciało fizyczne.

Wymiary są to światy niematerialne niekiedy zwane też światami duchowymi. Ich różnorodność podobnie jak planet jest różnorodna, jedne są przyjazne, inne wrogie jednak nie ogranicza ich płaszczyzna kuli. Wiele wymiarów jest o wiele większa nawet od największych planet spotykanych w kosmosie. Niektóre wymiary  częściowo się przenikają, inne są tak od siebie oddalone, że podróż miedzy nimi trwa znaczny okres czasu. Nie ma też większego znaczenia czy planeta znajduje się w obszarze danego wymiaru, te światy i tak nie będą ze sobą oddziaływać.  Tutaj świat zewnętrzny jest odbierany przede wszystkim przez pozazmysłowe postrzeganie jak chociażby telepatia czy wyczuwanie energii.
Dostać się można tutaj tylko poprzez portal, z wyjątkiem wzajemnie nachodzących sie wymiarów. Portale pełnia rolę bram i furtek pozwalających na opuszczenie granic danego świata.
Istoty posiadające ciało fizyczne przenikają przez wszystko co je otacza. Ciało fizyczne dąży również do rozpadu, To jak szybki jest ten proces zależy od specyfikacji konkretnego wymiaru. Czasem ledwo można to odczuć, innym razem śmierć może być natychmiastowa.  Dlatego wybierając się do danego wymiaru warto posiadać chociaż minimalną wiedze na jego temat oraz wybrać portal który podczas przejścia odpowiednio dostosuje ciało fizyczne.

Rozległy wymiar spowity półmrokiem i czerwienią. W wielu kulturach Piekło jest wieczna kara dla grzeszników, gdzie to nieszczęśnicy płoną w piekielnych ogniach. Z racji panującego tu półmroku demony chętnie korzystają z tego typu oświetleniach, ale tak naprawdę powyższa wizja jest tylko w niewielkim stopniu prawdziwa...

Piekielny wymiar spokojnie można podzielić na różne sektory: pustynny, skalny, wulkaniczny a nawet... lodowy. Sektory zmieniają się w pionie jak i w poziomie, a granice miedzy nimi choć łagodne są wyraźnie zauważalne. Gdziekolwiek jednak się nie udać środowisko jest tutaj wrogie. Nie ma tu dnia i nocy, panuje wieczny półmrok, a gdy niebo zasłonią gęste chmury nastają tu chłodne noce. Niebo jest tu w kolorach ognia od żółtego przez pomarańcz na brunatnym kończąc. Atmosfera jest tu ciężka, powietrze gęste i przesycone siarką, lub metanem. Fauna i flora to w zasadzie zmutowane organizmy o paskudnym wyglądzie, acz niekiedy nader ciekawych właściwościach. W większych miastach można zaobserwować wiszące i tańczące w powietrzu  czarno-czerwone symbole z demonicznego języka.
Granice wymiaru są subtelne, to wielkie płaskowyże ciągnące się po horyzont bez oznak życia. Otoczone są nieprzeniknioną barierą odporną na wszelką magię, odpychająca każdego kto się do niej zbliży. Co ciekawe można tu zaobserwować kilka anomali. Swoista kopuła rozciąga się również jakieś 50 km nad głowami mieszkańców, ponad nią  zawieszone jest słabe źródło światła podobne do słońca.
Pod nieprzeniknioną kopuła działa tak zwana bariera reakcyjna, która uniemożliwia korzystanie z portali. Tylko w określonych miejscach, gdzie jej wpływ z jakiegoś powodu jest słabszy, można otworzyć bramę, jednak wtedy ucieczka z piekła nie jest gwarantowana. Wymiar otacza swoista próżnia wyrywająca z niematerialnych ciał pojedyncze cząsteczki i materializująca najgłębsze lęki. Nierzadko uciekinier jest tu łapany w pułapkę i unicestwiany jeszcze zanim dotrze na drugi koniec. Co ciekawe wejść tutaj jest o wiele łatwiej, reakcja jest o wiele słabsza, a na istoty światła bariera nie reaguje wcale.

Mieszkańcami są tu demony. Najsilniejsze z nich nazywane są książętami piekieł co można porównać do elity. Po nich są demony wyższego rzędu czyli wszystkie inteligentne demony posiadające moce i zdolne podpisywać pakty. Ostatnia warstwą są demony niższego rzędu: są to wyrzutki społeczeństwa oraz wszelkie inne zwierzęta które każdego dnia walczą o przetrwanie. Osobną grupą są grzesznicy: dusze ofiar demonów, które trafiły tu po podpisaniu cyrografu. Niemal zawsze są zwykłymi niewolnikami swoich rogatych panów.
Zasady przetrwania są tu twarde, w zasadzie mało kto tu sobie pomaga, a nawet jeżeli: nie ma tu nic za darmo.

Należy pamiętać, że ciężka i nieprzyjemna atmosfera piekła wpływa na nowo przybyłych. Nowi mieszkańcy od pierwszych chwil poddawani są bombardowaniu negatywna energią, która z biegiem czasu zmienia ich charakter, oraz ciała doprowadzając do transformacji w demona. Od tego nie ma ucieczki, lecz proces transformacji jest różny u każdego nowicjusza, a jej długość zależy także od samej woli danego osobnika. Im mniej oporu stawia tym szybciej i łagodniej ona trwa.